SELF-CARE OR SELF-SERVING?
SELF-CARE OR SELF-SERVING?
Grenzen stellen is belangrijk maar wat is de grens tussen zelfliefde en egocentrisme?
In hoeverre hoort bij radicale zelfliefde ook verantwoordelijkheid voor de gevoelens van anderen?
“I’m in a place where I’m trying to honor my needs and act in alignment with what feels right within the scope of my life, and I’m afraid our friendship doesn’t seem to fit in that framework. I can no longer hold the emotional space you’ve wanted me to, and think the support you need is beyond the scope of what I can offer.”
Deze directe quotes komen uit een artikel van Bustle Magazine en zette onze Ebissé aan het denken...⁉️ 💭
Grenzen stellen is zo mainstream geworden dat de nadruk steeds meer individuele behoeften lijkt te liggen. Maar hoe zit het met de ander? Hoe pijnlijk is het wanneer je vraag om hulp of emotionele steun wordt beantwoord met een combinatie van self-help en corporate speech zoals het voorbeeld hierboven aantoont? Gaat het dan nog over het bewaken van grenzen of schieten we door naar hyper individualisme? 🤔
Steeds meer bedrijven en organisaties spelen ook in op deze groeiende self-love trend. De kapitalistische tentakels zijn allang het persoonlijke groeimodel binnengedrongen. We nemen het groeiende self self self fenomeen onder de loep, en onderzoeken het verschil in communicatie over ‘gevoelens’, ‘grenzen stellen’ en ‘tijd voor mezelf nemen’ met tien á vijftien jaar geleden.
Ook kijken we kritisch naar de sociale beweging The Nap Ministry 👀 van Tricia Herasey. Wat begonnen is als een activistische vorm van self-care… is nu uitgegroeid naar ‘Eat, Pray, Love’ voor Zwarte vrouwen. Maar, is dat erg?
Verder heeft Anousha met hoge verbazing de kroning van colonizer Charles 👑 gevolgd, is Mariam blij met een onbetaalde stage en heeft ze eindelijk Beef af gekeken. Ebissé blijft zich staande houden in de witte uitgeverswereld en delen we mooi nieuws over een vriendin van boven de vijfenveertig die niet door de bliksem is geraakt, maar door de Godin van de liefde!
Luister via 👉🏾 Spotify | Podimo | iTunes | Dipsaus | Of je favoriete Podcastapp!
Shownotes
The capitalist co-option of self-care
“Under capitalism, self-care practices become spaces of exclusion. Materialistic self-care is best understood as a form of neo-colonial exploitation. By co-opting movements rooted in deeply historical and cultural traditions, the market erases these histories and creates its own. Through its invasion of those small spaces marginalised people carve out for themselves, capitalism makes it harder and harder for… lees verder
The Rise of Therapy-Speak
Waldman waarschuwt voor het gevaar van "therapeutische inflatie", waarbij eenvoudige dagelijkse ervaringen worden verheven tot psychologische problemen die een professionele behandeling vereisen. Ze moedigt aan tot een evenwichtige benadering van therapiegerelateerde taal, waarbij we kritisch nadenken over de impact en het doel ervan in ons leven. Lees verder
En verder…
Het heeft een tijdje geduurd, maar het vervolg op De goede immigrant; tevens boek #4 van Dipsaus is er eindelijk en verschijnt 30 mei! In De goede mama: 13 visies van moeders van kleur – samengesteld door Naima El Maslouhi – vertellen moeders uit heel Nederland over hun strijd, ervaringen, verliezen, hoogtepunten en pijnpunten van het opvoeden van kinderen van kleur in Nederland.